Enthousiast begonnen aan reizen, en toen...
Door: Wagenzieke Max
Blijf op de hoogte en volg Max
01 Augustus 2017 | Noorwegen, Bergen
Al enige dagen ben ik in Noorwegen, dus ik begin ietwat laat met een reisverslag (toegegeven, ik was het vergeten….).
Dinsdag 1 Augustus, de ochtend dat ik wakker werd, lekker warm in mijn bedje naast mijn vriendin, besefte ik me nog steeds niet dat ik daadwerkelijk een half jaar weg zou gaan. Pas toen ik naar beneden ging en naar mijn gammele oude hondje keek, en mij bedacht dat ik haar misschien niet meer weer zie (hé, ik was gewoon realistisch?) zonk het toch wel écht in.
In de auto moest ik een traantje wegpinken, maar eenmaal op het vliegtuig begon ik toch wel behoorlijk enthousiast te raken. De groep Nederlandse reizigers groeide al snel uit tot drie meiden en twee jongens, en met zijn vijven moesten we de eerste toch maken; richting de tunnel naar het vliegtuig… Ongelofelijk hoeveel mensen er rondlopen op Schiphol, en wanneer je niet over de voeten werd gelopen door reizigers werd je wel aan de kant getrokken voor werknemers die door de gangen scheurden op een groot verscheidenheid aan voertuigen.
En toen zaten we ein-de-lijk in het vliegtuig, yes! Ik was razend enthousiast over vliegen op dat moment! Totdat we opstegen… Wat blijkt:
Ik ben ONTZETTEND wagenziek in een vliegtuig!!
Elke keer wanneer er een bocht werd gemaakt hing iedereen over mij heen om uit het raampje te kijken. Ik geef ze ongelijk, het was makkelijk over mij heen te leunen wanneer ik voorover geklapt in mijn stoel zat, vingers gekruist dat mijn maag niet alles er uit wierp.
Tijdens een tussenstop hadden we nog kaneelbroodjes gehaald. Tip: mocht je ooit op vakantie gaan in Scandinavische landen, koop kaneelbroodjes!!
Ik kon de vloer wel kussen toen we uiteindelijk aankwamen in Bergen, mits ik naar voren kon leunen zonder misselijk te worden (gelukkig maar, anders stond ik écht voor aap). Natuurlijk moesten we nog met de bus naar een hostel, met een erg fanatiek rijdende buschauffeur die voor de sier alles wat hij omriep vertaalde naar gebrekkig Engels, Engels dat wij zelfs met de grootste moeite niet konden verstaan. Uiteindelijk waren we aangekomen bij de hostel, een gezellig hostel ergens net buiten het drukke centrum van Bergen. We sliepen met 25 man in een krappe ruimte, met een tussenschot van de IKEA tussen bedden in. Iedereen deed aan snurken voor gevorderden, alles was krap, er waren twee wc’s en twee douches voor 25 man. Het was fantastisch! Hele verhalen gewisseld met twee Britse jongens, spelletjes gespeeld met de Nederlandse medereizigers en gratis koffie en thee (niet onbelangrijk). De sfeer was warm en iedereen kletste zonder moeite met elkaar. Ik heb meer backpackers in en uit zien lopen dan dat ik op twee handen kan tellen en contact gehad met even veel mensen.
In het volgende verslag wat meer over Bergen, mijn reis naar Sogndal en de ‘kamershock’.
Dinsdag 1 Augustus, de ochtend dat ik wakker werd, lekker warm in mijn bedje naast mijn vriendin, besefte ik me nog steeds niet dat ik daadwerkelijk een half jaar weg zou gaan. Pas toen ik naar beneden ging en naar mijn gammele oude hondje keek, en mij bedacht dat ik haar misschien niet meer weer zie (hé, ik was gewoon realistisch?) zonk het toch wel écht in.
In de auto moest ik een traantje wegpinken, maar eenmaal op het vliegtuig begon ik toch wel behoorlijk enthousiast te raken. De groep Nederlandse reizigers groeide al snel uit tot drie meiden en twee jongens, en met zijn vijven moesten we de eerste toch maken; richting de tunnel naar het vliegtuig… Ongelofelijk hoeveel mensen er rondlopen op Schiphol, en wanneer je niet over de voeten werd gelopen door reizigers werd je wel aan de kant getrokken voor werknemers die door de gangen scheurden op een groot verscheidenheid aan voertuigen.
En toen zaten we ein-de-lijk in het vliegtuig, yes! Ik was razend enthousiast over vliegen op dat moment! Totdat we opstegen… Wat blijkt:
Ik ben ONTZETTEND wagenziek in een vliegtuig!!
Elke keer wanneer er een bocht werd gemaakt hing iedereen over mij heen om uit het raampje te kijken. Ik geef ze ongelijk, het was makkelijk over mij heen te leunen wanneer ik voorover geklapt in mijn stoel zat, vingers gekruist dat mijn maag niet alles er uit wierp.
Tijdens een tussenstop hadden we nog kaneelbroodjes gehaald. Tip: mocht je ooit op vakantie gaan in Scandinavische landen, koop kaneelbroodjes!!
Ik kon de vloer wel kussen toen we uiteindelijk aankwamen in Bergen, mits ik naar voren kon leunen zonder misselijk te worden (gelukkig maar, anders stond ik écht voor aap). Natuurlijk moesten we nog met de bus naar een hostel, met een erg fanatiek rijdende buschauffeur die voor de sier alles wat hij omriep vertaalde naar gebrekkig Engels, Engels dat wij zelfs met de grootste moeite niet konden verstaan. Uiteindelijk waren we aangekomen bij de hostel, een gezellig hostel ergens net buiten het drukke centrum van Bergen. We sliepen met 25 man in een krappe ruimte, met een tussenschot van de IKEA tussen bedden in. Iedereen deed aan snurken voor gevorderden, alles was krap, er waren twee wc’s en twee douches voor 25 man. Het was fantastisch! Hele verhalen gewisseld met twee Britse jongens, spelletjes gespeeld met de Nederlandse medereizigers en gratis koffie en thee (niet onbelangrijk). De sfeer was warm en iedereen kletste zonder moeite met elkaar. Ik heb meer backpackers in en uit zien lopen dan dat ik op twee handen kan tellen en contact gehad met even veel mensen.
In het volgende verslag wat meer over Bergen, mijn reis naar Sogndal en de ‘kamershock’.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
